آب انبار باسیلیکا استانبول

یکی از اصلی ترین و البته جذاب ترین جاذبه گردشگری استانبول که توانسته به واسطه زیبایی هایش هر ساله تعداد بی شماری از گردشگران و افراد علاقه مند را به سمت خود بکشاند آب انبار باسیلیکا استانبول نام دارد و همچنین خوب است بدانید که این آب انبار خیره کننده و چشم نواز که می توان آن را نوعی از موزه نیز دانست در واقع سردابی است که از امپراتوری عظیم و با شکوه رومی به جا مانده است.
 

در دوران عثمانی دیگر این آب انبار ارزش و اهمیت همیشه را نداشت و چند مدتی به طور کامل دولت عثمانی آن و کارکردش را از یاد برده بودند اما مردم محلی و بومی استانبول هنوز هم از آن استفاده می کردند تا این که بالاخره در سال 1545 میلادی به دستور پادشاه  فرانسوای اول پتروس جونیوس به  استانبول فرستاده شد تا در مورد حکومت و امپراطوری عظیم روم تحقیق کند. در همین بین جولیوس در حال گشت و گذار و پرس و جو در بین مردم محلی بود تا این که اسن این آب انبار آورده شد و او که برای دیدن آن بسیار کنجکاو شده بود تصمیم گرفت با قایق به این آب انبار برود و از آن دیدن کند و وقتی وارد باسیلیکا شد از معماری فوق العاده و ستون های مرمری زیبا با نقش سر برعکس مدوسا بسیار تعجب کرد و تمامی موارد مهم این بنا مانند مساحت ، گنجایش آب و تعداد ستون ها و حضور ماهی ها را به دست آورد و یادداشت نمود و در سفر نامه خود گنجاند و البته یکی از نکات جالب در مورد نگهداری ماهی در این آب انبار آن است که اگر دشمن قصد مسموم نمودن آب را داشت افراد قصر با مردن ماهی ها به راحتی به این موضوع پی می بردند و دیگر از آن آب استفاده نمی کردند.
 

 این آب انبار زیبا و منحصر به فرد که امروزه به عنوان موزه توانسته از افراد علاقه مند خود استقبال کند پر از ستون ها و جاذبه های دیدنی فروان است و همچنین شاید جالب باشد که بدانید در ساخت این کلیسا 7000 اسیر به کار گرفته شده بود و همواره در طول امپراطوری های رومی مورد توجه و اهمیت قرار می گرفت تا این که استانبول به دست ترکان عثمانی تصرف شد و درست در این زمان این آب انبار اهمیت و ارزش خود را در تامین آب مصرفی از دست داد.


البته این امر به معنای بی توجهی کامل به آب انبار نیست بلکه در زمان تسلط عثمانی ها نیز این آب انبار دو بار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت که آخرین بازسازی در این دوره در اواخر قرن 19 میلادی انجام شده است. اما وقتی چند تا از ستون های بنا و همچنین سقف آن تا حدودی آسیب دید و تخریب شد در قرن بیست میلادی دوباره نیز بنا مرمت و بازسازی شد.


در نهایت در سال 1990 میلادی نیز مجدد این آب انبار مورد مرمت قرار گرفت که درست در این مرحله به افراد دستور داده شد تا کف آب انبار را کاملا از گل پاک کنند و سطح بنا را برای قدم زدن در درون آن کمی بالاتر بیاورند و از آن زمان به بعد به جای استفاده از قایق برای گشت و گذار افراد می توانند قدم بزنند و خود این همه زیبایی و شکوه را از نزدیک مشاهده کنند .